Słowo „pożądanie” ma bardzo różne konotacje i często źle je rozumiemy. W konsekwencji nie za bardzo wiemy, o czym mówimy. Istnieje teologiczne pojęcie „pożądania”, które związane jest z sercem człowieka. Nasze serce — grzeszne po grzechu pierworodnym, niezdolne do kochania — na różne sposoby ujawnia się w naszych uczynkach. Mówi o tym Jezus, zwracając uwagę, że wszelkie grzechy: chciwość, gniew, rozpusta, wypływają z serca człowieka. Trzeba zaznaczyć — z serca, które jest pożądliwe. Myślenie definiujące „pożądliwość” jako pożądliwość serca nie może być utożsamiane z pojmowaniem pożądliwości ciała w znaczeniu psychoseksualnym, czyli ze wszystkimi reakcjami, jakie mężczyzna i kobieta przeżywają w odniesieniu do siebie. A zatem fakt, że się pobudzamy, że będąc ze sobą, rozmawiając, przytulając się, podobając się sobie, oddziałujemy na siebie; że mężczyzna i kobieta przeżywają razem coraz większą namiętność, właśnie pożądanie, jest to rzeczywistość, która została stworzona przez Pana Boga. Bóg, stwarzając człowieka, Adama i Ewę, stworzył naszą cielesność tak, że przeżywamy pragnienie bycia ze sobą, rozbudzenie, roznamiętnienie i pożądliwość. Nie można mylić pożądliwości w sensie teologicznym z drugim znaczeniem pożądliwości, przejawiającym się w wymiarze psychoseksualnym. Jest to rozróżnienie bardzo ważne dla życia seksualnego człowieka. Dla zdrowych relacji między mężczyzną i kobietą niezwykle istotne jest, żeby zdawali sobie oni z tego sprawę. To, nad czym należy czuwać, to serce, gdyż właśnie w sercu dokonuje się decyzja. W sercu wybieramy, kim chcemy być. I decyzja ta ujawnia się także poprzez nasze ciało. Dobrze przedstawia to przykład: jeżeli mężczyzna i kobieta się kochają, pragną być ze sobą na zawsze i mężczyzna patrzy na kobietę pożądliwie — nie wywołuje to jednak w kobiecie lęku. Wprost przeciwnie chce się ona otworzyć przed kochanym mężczyzną, rozebrać, oddać mu się cała, bo czuje się kochana i bezpieczna. W oczach mężczyzny widzi miłość. Drugi całkowicie odmienny przykład: na ulicy mężczyzna patrzy na kobietę, która wzbudza jego zainteresowanie, i chciałby z nią współżyć seksualnie. Kobieta odbiera ten komunikat, zaczyna się zasłaniać. Czyli wzrok mężczyzny jest pożądliwy w znaczeniu serca — w swoim sercu mężczyzna chce wykorzystać tę kobietę. Nie znając jej ani nie kochając, skoncentrowany tylko na jej ciele, chce wyrządzić jej krzywdę — egoistycznie nacieszyć się przyjemnością, jakiej spodziewa się w kontakcie z jej ciałem. Zredukował zatem kobietę do ciała. Taki wzrok budzi zagrożenie, ponieważ wypływa z serca pożądliwego. W pierwszym przypadku serce jest czyste, choć na zewnątrz miłość wyraża się w rozbudzeniu; w drugim serce jest brudne, jego pragnienia też doprowadziły do rozbudzenia. Jednak moralnej ocenie podlega nie rozbudzenie zewnętrzne, cielesne, psychoseksualne, lecz serce, które — w drugim przypadku — chciało skrzywdzić kobietę. O rozróżnieniu tym mówi Jezus w Kazaniu na Górze, gdy przedstawia nową moralność. Polega ona nie na ocenie zewnętrznego zachowania, ale właśnie na ocenie tego, co dzieje się w sercu człowieka. Jezus nie znosi przykazania „Nie cudzołóż”. Odwołuje się do niego w słowach: „Słyszeliście, że powiedziano: Nie cudzołóż!. A ja wam powiadam: »Każdy, kto pożądliwie patrzy na kobietę, już się w swoim sercu dopuścił z nią cudzołóstwa«” (Mt 5, 27—28). Fragment ten często jest niewłaściwie interpretowany. Często rozumiemy, że czysty jest tylko ten i jedynie ten ma czyste serce, kto w ogóle nie pomyśli, że chciałby przespać się z kobietą; jeśli chodzi o małżeństwo — z kobietą, którą nie jest żoną. W takim ujęciu czystość oznacza pozbawienie reakcji seksualnych, pragnień i pobudzeń, jakie pojawiają się w różnych sytuacjach życia człowieka. Według tego myślenia czysty mężczyzna przestaje, powinien przestać interesować się w ogóle kobietami, może interesować się tylko swoją żoną. I osobą, przy której mógłby się pobudzić, mając czyste serce, jest jedynie jego żona. Jeżeli odczuwa pobudzenie seksualne, pragnienie czy ma myśli seksualne, związane z jakąkolwiek inną kobietą, jest nieczysty, w swoim sercu dopuścił się cudzołóstwa. A zatem już w tym momencie byłby przez Jezusa surowiej oceniony moralnie, niż oceniany był Żyd na podstawie prawa Mojżesza, według którego grzech mógł się dokonać dopiero we współżyciu z kobietą. Jest to błędna interpretacja. Jezusowi nie chodziło o takie podejście. Błąd polega na myleniu pożądliwości cielesnej w sensie psychoseksualnym z pożądliwością serca. Jezus mówi coś innego. Jest rzeczą naturalną, że ludzie na siebie reagują i mogą się pobudzić w kontakcie ze sobą. Nie jest to grzechem, bo tak reaguje człowiek — cały czas odbieramy bodźce od innych. Grzech pojawia się dopiero wtedy, kiedy człowiek w swoim sercu wybierze cudzołóstwo. Może się ono nie zrealizować, ale w sercu zadecydujemy, zgodzimy się na to, że chcemy z jakąś osobą współżyć. I w konsekwencji będziemy do tego dążyć, ponieważ w sercu podjęliśmy taką decyzję. Podjęcie decyzji dotyczącej chęci seksualnego wykorzystania kobiety jest grzechem, który dokonał się we wnętrzu człowieka, i jest tylko kwestią czasu, kiedy ujawni się on na zewnątrz. Może także się zdarzyć i często się zdarza sytuacja odwrotna. Dochodzi do rozbudzenia seksualnego, ale w sercu człowiek nie podejmuje decyzji prowadzącej go do rozbudzenia, ponieważ wie, że ta kobieta/ten mężczyzna nie jest jego żoną/jej mężem. Chce być wierny i decyzja wierności cały czas jest obecna w sercu. Chociaż psychika i ciało silnie zareagowały, nie pojawiło się dążenie, jako wewnętrzna decyzja woli, nie został więc popełniony grzech, mimo pojawienia się silnych pragnień zbliżenia seksualnego. O. Ksawery Knotz OFMCap — doktor teologii pastoralnej; kapucyn, duszpasterz małżeństw. Prowadzi rekolekcje dla małżeństw „Akt małżeński”; jest redaktorem portalu Szansa spotkania i autorem książek, „Seks, jakiego nie znacie. Dla małżonków kochających Boga”, „Seks jest boski”. Artykuł ukazał się w „Zbliżeniach” nr 2 pt. „Mistyka seksu” opr. mg/mg
Reklama. "Homoseksualizm nie jest przestępstwem" - powiedział papież Franciszek w wywiadzie dla agencji Associated Press. Za "grzech" uznał to, że są biskupi, którzy popierają przepisy
Kluczem do zrozumienia aktualnej nauki Kościoła o roli kobiety, a także sprawiedliwości społecznej, jest słowo „dyskryminacja”. A tego słowa Polki raczej nie lubią tym [2018 -przyp. red.] roku obchodzimy setną rocznicę otrzymania przez Polki praw wyborczych. 28 listopada 1918 roku na mocy dekretu Józefa Piłsudskiego wszystkie kobiety, które ukończyły 21 lat, zyskały prawo do głosowania na kandydatów do parlamentu (prawo czynne) i kandydowania do niego (prawo bierne). W ten sposób dyskryminacja kobiet na płaszczyźnie wyborczej zakończyła się w Polsce jako jednym z pierwszych krajów styczniu 1919 roku do Sejmu wybrano 8 kobiet. Polki stały się pełnoprawnymi obywatelkami wraz z odzyskaniem niepodległości, wcześniej niż Amerykanki czy Francuzki. Doceniono ich wkład w powstanie państwa, ale był to też czas licznych zmian społecznych. W krajach zachodnich rozpoczął je w 2. połowie XIX wieku ruch emancypantek. Czy możemy ten proces równania szans uznać za zakończony?Czytaj także:Czy idealna katoliczka musi uznawać wyższość mężczyzn?Dyskryminacja kobiet na rynku pracyZ okazji 8 marca Eurostat, czyli Urząd Statystyczny Unii Europejskiej, podał dane dotyczące różnic w średnich zarobkach brutto za godzinę dla kobiet i mężczyzn w poszczególnych krajach w 2016 roku. Polska znalazła się w ogonie niechlubnego zestawienia z różnicą na korzyść mężczyzn na poziomie 7,2 proc. Lepiej jest tylko w Belgii, Luksemburgu, Włoszech i „podium” w skali nierówności znajdują się Estonia (25,3 proc.), Czechy (21,8 proc.) i Niemcy (21,5 proc.). Czwarta jest Wielka Brytania (21,0 proc.), ósma Francja (17,4 proc). Na głowę bijemy też np. Holandię (15,6 proc.) czy Danię (15,0 proc), choć one i tak mają lepsze wskaźniki niż średnia UE, która wynosi 16,2 danych opublikowanych w październiku 2017 przez Eurostat i Główny Urząd Statystyczny, godzinowe wynagrodzenie Polek wynosi o 7,7 proc. mniej niż Polaków, co nie zmienia naszej pozycji w rankingu. Jest – z pozoru – przytoczyć bardziej szczegółowe analizy dot. różnic zarobków (GUS publikuje raport co 2 lata), sytuacja nie byłaby już tak różowa. Z licznych badań wiemy, że kobiety bywają dyskryminowane przy przyjmowaniu do pracy, o kilka lat dłużej czekają na awans, jest ich mniej w kadrach kierowniczych, często pracują w niżej opłacanych, sfeminizowanych zawodach, mają niższe emerytury są natomiast dość przedsiębiorcze. Zaraz po transformacji ustrojowej wywindowały nasz kraj na 3 miejsce w rankingu odsetka kobiet prowadzących małe i średnie przedsiębiorstwa. W latach 1990-1997 przed nami były tylko USA i Kanada (dane za: World Bank, OECD i GUS). Tam, gdzie są wielkie pieniądze, ogromny biznes i spektakularne sukcesy, pozostają jednak rodzynkami. Motorem ich przedsiębiorczości jest ucieczka przed bezrobociem lub chęć połączenia pracy zawodowej z pracą w domu. Własna firma to ryzyko, ale daje elastyczny czas nie lubią słowa „dyskryminacja”Nieszczęściem polskiej debaty o prawach kobiet jest jej ideologizacja. Po 1989 roku uaktywnił się w Polsce spóźniony o kilka dekad ruch feministyczny. Powstał on w reakcji na postulaty zmiany postkomunistycznej ustawy dopuszczającej aborcję „na życzenie”. Zanim zabiegane kobiety zdążyły się odnaleźć w nowej rzeczywistości i zdefiniować swoje problemy, opisać doświadczenia i je wyrazić, wpadły między młot a konserwatyści, jak i postępowe feministki – teoretycznie wyedukowane na zachodnich uniwersytetach w dziedzinie gender studies – wiedzą, co jest dla kobiet najlepsze. Po wojnie o prawo do aborcji nadeszła kolejna, o gender, choć mało kto wie, czym ono jest. Swoje zrobiła lewicowa nowomowa. Określenia takie jak „gender”, „seksizm”, „równy status”, „prawa reprodukcyjne”, „parytet”, „patriarchat”, „szklany sufit” itd. skutecznie blokują jakąkolwiek wymianę rzeczowych argumentów. Druga strona uparła się za to po rycersku bronić niewiast przez złymi wpływami, jakby były głuche, nieme i mdlały z emocji na widok pewnych siebie, lewicowych liderek wyzwolenia. Blokadą jest też piętno niekobiecej feministki, bo etykietkę dostaje się na wstępie za pytanie o lat śledzę debatę na temat kobiet, najpierw jako studentka, potem naukowiec, a wreszcie jako dziennikarka. Z obserwacji tej wynikają 3 refleksje. Pierwsza – to nie szklany sufit jest dla polskich kobiet problemem, bo te, które chcą, potrafią go przebić. Są silne jak ich matki i babki, za to lepiej wykształcone i przekonane do partnerstwa. Kłopotem jest „szklana ściana” – brak merytorycznej debaty o ich konkretnych – Polki nie lubią używać słowa „dyskryminacja”, bo pakuje je ono w rolę ofiary ojca, męża, syna lub pracodawcy. Przez wieki były dzielne, jako Matki Polki pod zaborami, a potem zaradne i silne za komuny. Nawet feministki to wiedzą, bo ukuły określenie „menedżerski matriarchat”, które opisuje sytuację niewiast w PRL-u. Kobiety chodziły na „polowania” do sklepów z pustymi półkami, żeby było co jeść. Wtedy żywność była limitowana, „na kartki”. Ratowały domowy budżet, pracując na pełnych etatach – rzecz nieznana „siostrom” na Zachodzie w tych czasach, one to musiały wywalczyć. Łączyły pracę i życie rodzinne, a nikt im nie pomagał. Teraz mają się przyznać, że jest im źle i sobie nie radzą?Czytaj także:Co papież Franciszek myśli o kobietach? Dyskusja wokół głośnej książkiDyskryminacja kobiet jest grzechemPo trzecie, co dotyczy katoliczek, wiele z nich nie zna nauczania Kościoła na swój własny temat. Zmieniło się ono zasadniczo po Soborze Watykańskim II. Pokazuje to choćby medialna dyskusja sprzed roku [2017 r. – przyp. red.] o posłuszeństwie kobiety, jakie rzekomo Kościół adhortacji Mulieris dignitatem z 1988 roku Jan Paweł II kilkukrotnie pisze, że słowa św. Pawła z Nowego Testamentu należy czytać jako nakaz wzajemnego posłuszeństwa małżonków wobec siebie, a nie jednej strony. A sprzeciw kobiet wobec nadużywania władzy przez mężczyzn jest słuszny, choć walka nie może się kończyć utratą kobiecych do zrozumienia aktualnej nauki Kościoła o roli kobiety, a także sprawiedliwości społecznej, jest właśnie słowo „dyskryminacja”. To termin fachowy, neutralny światopoglądowo. Sobór Watykański II uznał dyskryminację kobiet za grzech; skutek grzechu pierworodnego. Słowa z Księgi Rodzaju o tym, że mężczyzna będzie… panował nad niewiastą, nie są planem Boga, lecz konsekwencją pychy „dyskryminacja” pojawia się w wielu kościelnych dokumentach, począwszy od Konstytucji Gaudium et spes:Wszelka jednak dyskryminacja w zakresie fundamentalnych praw osobowych, czy to społeczna, czy kulturalna, czy z powodu płci, rasy, koloru skóry, pozycji społecznej, języka czy religii powinna być przezwyciężona i zlikwidowana jako sprzeczna z zamysłem Paweł II w Christifideles Laici pisał:W sytuacji, w której kobieta musi znosić rozmaite formy dyskryminacji i godzić się na zajmowanie marginesowych pozycji tylko dlatego, że jest kobietą, istnieje pilna potrzeba obrony i promocji osobowej godności kobiety, a więc jej równości wobec mężczyzny. (…) Jest to zadanie wszystkich członków Kościoła i społeczeństwa, ale w szczególny sposób samych kobiet; one muszą się tu czuć zaangażowane i powołane do działania w pierwszej kobiety chcą się bronić przed dyskryminacją? Czy uznają to jednak za przejaw egoizmu?Czytaj także:Czy katoliczka może być feministką? Jan Paweł II przekonywał, że takKłopot z podręcznikami do Katolickiej Nauki SpołecznejProblem badania dyskryminacji kobiet leży w gestii Katolickiej Nauki Społecznej. W Słowniku KNS (pod redakcją ks. prof. dr. hab. W. Piwowarskiego), w definicji dyskryminacji czytamy: „Źródłem wszelkiej dyskryminacji jest egoizm indywidualny lub grupowy, prowadzący do ustalenia takiej struktury zależności pomiędzy jednostkami i grupami, która daje przewagę jednych nad drugimi z punktu widzenia życiowych szans”.Przeanalizowałam 7 polskich podręczników do KNS, szukając w nich wiedzy na ten temat. Katolicka Nauka Społeczna jest przedmiotem obowiązkowym w seminariach, kończy się egzaminem. Uczą się jej studenci katolickich uczelni. W 2007 roku ukazała się pokonferencyjna książka autorstwa badaczy KNS Dyskryminacja jako nowa kwestia społeczna, której jednym z redaktorów był bp Józef Kupny. Mimo tego nie jest to rzecz poruszana w podręcznikach. Odkryłam za to w programie nauczania (podręczniki muszą być z nim zgodne…) tezy, które budzą wg nich: kobieta jest z natury alterocentryczna. Charakter kobiet wyróżniać mają 3 cechy: 1. Chęć bezinteresownego poświęcenia 2. Emocjonalność 3. Potrzeba matkowania. Dlatego powinny zająć się sferą prywatną, pracując ewentualnie w zawodach takich jak sekretarka, księgowa, w pracy opiekuńczej, wychowawczej lub biurowej. Powinny być też ukierunkowane na pomoc (jednostronną) mężczyźnie, który (sic!) jest z natury egoistą: „Egocentryzm mężczyzny dysponuje go do wykonywania czynności zewnątrzdomowych […]” [K. K. Bełch Katolicka Nauka społeczna, 2017, s. 203]. Czyli to, że kobiety pracują w tych samych zawodach, co oni, i zarabiają niewiele mniej, miałoby być sprzeczne z ich naturą?A skoro mężczyźni są egoistami, są z natury bardziej grzeszni. Mają też naturalną skłonność do dyskryminowania słabszych, co wynika z przytoczonej powyżej te znalazłam również w podręczniku Katolicka Nauka Społeczna z 2004 roku pod red. ks. Tadeusza Borutki, o. Jana Mazura OSPPE i ks. Andrzeja Zwolińskiego (s. 193). Trafiły tam zapewne przepisane z pierwszego polskiego podręcznika do KNS autorstwa Czesława Strzeszewskiego [w wydaniu z 1994 roku na s. 447]. Tyle, że powstał on przed II Soborem Watykańskim. Prace nad nim rozpoczęły się w 1959 roku. Pierwsze wydanie ukazało się w Paryżu w 1964 roku, pod pseudonimem Stanisław Jarocki, gdyż władze PRL zakazały druku w to możliwe, żeby treść zawarta w podręcznikach do KNS był niekompatybilna z posoborowym nauczaniem Kościoła? Brakuje też określenia, co w praktyce jest dyskryminacją, a co nie. Jedno wiadomo na pewno – Kościół zakazuje dyskryminacji także:O kobietach, wiedźmach i Maryi, która mówiła „tak”, ale zadawała mądre pytania. Rozmowa z abp. RysiemCzytaj także:Feministka zakochana w św. Ricie, strażniczka skarbów i Żydówka. Kim są kobiety Watykanu? Córka księdza: Jestem dzieckiem, nie grzechem. Przez lata milczałam, ukrywałam tajemnicę, która nie była moja. Dziś mówię to głośno, nie tylko dla siebie. Jestem Marta Glanc, córka księdza. Marta Glanc, Warszawa, 5 września 2023 r. / MATEUSZ SKWARCZEK / AGENCJA WYBORCZA.PL.To dobrze. Nie bój się poruszeń sumienia, staraj się jedynie nie zagłuszać jego głosu. Raczej sam odpowiedz sobie na Twoją wątpliwość, czy naturyzm jest grzechem. Każde działanie wbrew naturze, wbrew porządkowi odwiecznie ustalonemu przez Boga, jest grzechem. Warto jednak zauważyć, że możemy tu mieć również do czynienia z
Sklep Książki Literatura faktu, reportaż Reportaż Opis Opis Ta książka sprawi, że jadąc na urlop, inaczej spojrzysz na kobiety przy autostradzie, a film Pretty Woman odłożysz na półkę z kobiety w krótkiej spódniczce stojącej na ulicy czy przy drodze budzi na ogół jedno skojarzenie. Niektórzy uważają, że prostytutką zostaje się z lenistwa albo dlatego, że się lubi seks. Pod wyzywającym makijażem i strojem na ogół jednak kryje się dramat. Przemoc w domu, brak nadziei i perspektyw, konieczność utrzymania rodziny albo miłość do niewłaściwego mężczyzny - oto motywy, które najczęściej popychają kobiety do prostytucji. Siostra Anna Bałchan ze Zgromadzenia Sióstr Maryi Niepokalanej pomaga im rozpocząć nowe życie. Stworzyła dom, w którym mogą poczuć się bezpieczne i akceptowane. W rozmowie z Katarzyną Wiśniewską opowiada o zasadach pracy streetworkera, o tym, że nikt nie rodzi się prostytutką oraz własnej drodze odkrywania powołania. Książkę uzupełniają opowieści kilku jej podopiecznych oraz Ireny Dawid-Olczyk z fundacji La książka wstrząsa, wzrusza, ale także daje nadzieję. Dane szczegółowe Dane szczegółowe ID produktu: 1004342453 Tytuł: Kobieta nie jest Grzechem. Z Siostrą Anną Bałchan o Problemie Prostytucji i nie Tylko Rozmawia Katarzyna Wiśniewska Podtytuł: Z Siostrą Anną Bałchan o Problemie Prostytucji i nie Tylko Rozmawia Katarzyna Wiśniewska Autor: Wiśniewska Katarzyna Wydawnictwo: Społeczny Instytut Wydawniczy Znak Język wydania: polski Język oryginału: polski Liczba stron: 248 Numer wydania: I Data premiery: 2007-01-01 Rok wydania: 2007 Forma: książka Indeks: 69817533 Recenzje Recenzje Inne z tego wydawnictwa Najczęściej kupowane
VL8v2.